Ekonomi Gözlerdeki Işıltıdır

Emekli maaşlarındaki artışı öğrenme amacıyla bir ekonomi söyleşisi izlerken, nereden aklıma geldiyse birden Emel Sayın, “Gözler kalbin aynasıdır”ı söylemeye başladı. Derken aklıma Gülten Akın’ın “İlkyaz” şiirindeki satırlar geldi:

“Ah, kimselerin vakti yok

Durup ince şeyleri anlamaya”

Yavaş yavaş eski siyah-beyaz Türk filmlerinin duyarlılığına kayıp gitmişim. Antoine de Saint Exupery’nin yazdığı Küçük Prens çıktı karşıma, başladı “durup ince şeyleri anlamayan” büyüklere verip veriştirmeye:

“Size arkadaşınızın sesinin nasıl olduğunu, hangi oyunları tercih ettiğini ya da kelebek koleksiyonu yapıp yapmadığını hiçbir zaman sormazlar. ‘Kaç yaşında? Kaç kardeşi var? Babası kaç lira kazanıyor?‘ gibi şeyler sorarlar. Ancak bunları bildiklerinde onu tanımaya başladıklarını düşünürler. Onlara ‘Pembe tuğlalardan yapılmış bir ev gördüm, pencerelerinin kenarında sardunyalar, çatısında güvercinler vardı’ diyecek olsanız, böyle bir evi hayal edemezler bile. Onlara ‘Yüz bin dolar değerinde bir ev gördüm’ demeniz gerekir. O zaman ‘Ah, ne kadar güzel bir ev!’ diyeceklerdir.”

Pembe tuğlalı evler…

Yıllar öncesinin bir yazlık sinemasındaydık sanki. Şener (Şener Şen) atı Düldül ile büyük beyaz konağın bahçe kapısına yanaşmış domates, biber, patlıcan satıyordu. Müjde (Müjde Ar) sırt dekolteli ve puantiyeli elbisesi ile elinde mavi bir plastik leğen konağın kapısına çıkmış, Düldül’ün gözlerinin içine bakarak Şener ile konuşuyordu:

Ne güzel gözlerin var Düldül, bu Şener gibi paragöz değilsin. Fabrikatör babamın (Hulusi Kentmen) bir türlü ekonomiye uyum sağlayıp gerekli “swap”ları yapamamasını fırsat bildin. Benim babam “tasarruf” denildiğinde İş Bankası’nın cinayet aracı olabilecek nitelikteki ağır demir kumbarasını bilir. Adam Kur Garantili Mevduat hesabını nereden bilsin… Sonunda konağımıza böyle ipotek kondurdun açgözlü Şener. Domateslerinin güzelliği ile gözlerim kamaştı ama fiyatların gözlerimde şimşekler çaktırdı. Konak kapısında da yarım kilo domates nasıl alayım ben? Böyle yapma Müjde, Düldül’ün gözleri kalbinin aynasıdır. Seni kötülüklerden gözüm gibi sakındığımı bilir o. El emeği göz nuru ile yapılan bu konağa gelmeyi her hafta dört gözle bekliyorum hep. Borçlarımız çok Şener, göz hapsinde yaşıyoruz burada artık, konağın hiç ama hiç tadı yok… Anlıyorum seni Müjde. Ortalıkta Cevat (Cevat Kurtuluş) ile Sami (Sami Hazinses) de yok. Baban bir asgari ücreti bile veremiyor galiba… Domates, biber satışından kazandıklarını dolara yatırıp zengin olmuş birisin sen Şener. Adam gibi beni babamdan istemeyi gözün yemiyor. Keman yayını ikide bir gözüne sokup kör olacağın yerde, satın al şu bizim konağı da hepimiz rahat edelim bu enflasyonist ortamda. Müjde canım benim. Hiç ben senin üzülmeni ister miyim? Baksana sen alışverişe geldiğinde domatesleri gram altınla tartıyorum daha ne yapabilirim. Benim de elimden ancak, “Deh deh Düldül, Sen Düldül’sün ben bülbül” diye şarkılar söyleyip domates, biber satmak geliyor. Daha ne olacak Şener. Paranın gözünü çıkardın ve hâlâ bana fena gözle bakıyorsun. Annem (Adile Naşit) bunları bir bilse, sirkeli turşu yapmayı bırakıp, beni baş göz edeceği yerde bana bu konağı dar eder. Kıyamam sana Müjde… Kıyamazsın da komşu konağın vekilharcına, “Müjde’nin benim paramda gözü var” demişsin… Yalan Müjde yalan, bunların hepsi yalan. Ben atı Düldül ve arabasıyla bostanlardan satın aldıklarını konaklara satan… Servetine servet katan… Yapma Müjde haksızlık ediyorsun. Asıl sen yapma, bugün dolar kuruna baktın mı sen? Babam Hulusi sabahtan beri, “Sermayeyi kediye yükledik!” diye bağırıp duruyor kış bahçesinde. Müjde, baban versin seni bana, ona ben yeni bir fabrika alayım isterse onu da batırsın. Dilini eşek arısı soksun Şener. Gözümü bağladın benim, Emel Sayın’a, “Gözler kalbin aynasıdır” şarkısını söylete söylete. Yapma Müjde seni gözümden sakınırım. Bizi çekemediler Şener, göz değdi bize. Ne zaman sen araban ile konağın önüne gelsen, komşu konakların kızları fesatlıklarından kuduruyor. Nereden biliyorsun bunları Müjde? Babam iflas etmeden önce onların konaklarına kamera taktırmıştı. Zor günlerden geçiyoruz Müjde, senin mavi leğene patlıcanların altına biraz dolar ve Euro koydum. Şimdilik konağın giderlerini bunlarla karşılayın, ben haftaya da birkaç bavul lira getiririm. Enflasyonu ve ekonomiyi senin gibi bilen birini hiç tanımamıştım Şener… Ben senin gözlerindeki ışıltıyı seviyorum ama ekonomi dendiğinde de göstergelere bakıyorum. Göstergeler nerede? Nerede olacak Bloomberg TV’de. Gerçekten sen dünyaya açılmışsın Şener. Keşke yıllar önce babamın damadı olsaydın da babamı iflastan kurtarsaydın. Annem de sirkeli turşu yapıp satma hayalleri kurmazdı o zaman. Canım Müjdem, ben bunların hepsini senin için gerçekleştirebilirim. Dünya gözü ile yapalım bunları Şener, gözümüz açık gitmeyelim… Haklısın Müjde. Bu enflasyonun size göz açtırmadığını anladım artık, gerekeni yapacağım. Komşu konakların kızlarına baktığını görürsem gözünü oyarım ama Şener… Asla onlara bakmam güzelim. Fazla mal göz çıkarmaz deseler de ben sana vurgunum. Gözümü kör ettin, beni başkaları ile aldatıyorsun Şener. Bunu gözlerinden okuyorum. Allah’ım böyle bir şey yapıyorsam kör et beni! Palavrayı bırak Şener. Sen kur garantili tasarruf hesabına bak, beni benimle bırak, senin gözün yükseklerde. Gözümdeki ışıltıyı söndüren sensin.

Şener gözlerinin içinde bir parıltı ile konağa bakar ve iç sesiyle konuşur, “Salak Müjde, yarın konağa icra-iflas memurları geldiğinde bu şımarık tavırlarına son vermek zorunda kalacaksın. Neyse konaktan taşınmanız için size biraz yardım ederim. Şimdi bir kasa çürük domatesi bahçenize atayım da belki bunların arasından iyilerini toplarsınız. Alın size bir kasa domates!.”

Güm diye bir ses duyulur…

Domates kasası konağın bahçesine büyük bir gürültü ile düşer, domatesler ortalığa saçılır. Adile bahçede turşuluk domates arar.

Yahu ne oldu Gülten Akın, ne oldu Küçük Prens…

Nereden çıktı Müjde Ar, Şener Şen…

Ne oldu emekli maaşlarındaki artış…

Koltukta öğle yemeğinden sonra sızan kim?

Fonda Selami Şahin’den, “Gözler kalbin aynasıdır” çalar.