Osmangazi Belediyesi 2017, 2018 ve 2019 yıllarında Meslek Tiyatroları Festivali düzenlemişti. Mekân Akpınar Kültür Merkezi’ydi. Fikir annesi Arzu Tan Bayraktutan’dı. Fabrika tiyatroları, Bursa Barosu, Tabipler Birliği’nin tiyatro grupları oyun sahnelemişti.
2019 yılının sonunda belediye kültür merkezini yıktı. Kentsel dönüşümden sonra aynı yere kültür merkezi yapılacaktı. 2020 yılında korona başlayınca festival bir daha yapılamadı. Sonra kültür müdürü değişti. Festival düşüncesi yandı, bitti, kül oldu.
Sanayi şehri Bursa’da, ilk defa bu isimle tiyatro festivali düzenleniyor. Türkiye’de daha önce bu tarz bir festival yapılmadı. Genellikle çocuk, gençlik, amatör tiyatro festivalleri veya devlet ve özel tiyatroların bir araya gelerek oyun sahneledikleri festivaller oluyordu. Güney Marmara Tiyatro Kooperatifi, Büyükşehir Belediyesi ile iş birliği yaparak Ulusal İşçi Tiyatro Festivali’ni başlattı.
31 Mayıs akşamı, Bosch Tiyatro Kulübü Kadınlar Konuşursa adlı oyunu sahneledi. Uzun zamandır bir oyundan bu kadar sıkıldığımı hatırlamıyorum. Oyun monolog şeklinde yazılmış. Sahnede dört kadın oyuncu var. Diyalog kurdukları bir sahne hatırlamıyorum dahi. Kadınların yaşadıkları sıkıntılar üç farklı bakış açısıyla anlatılmış. Sen İstanbul’dan Daha Güzelsin oyunu gibi iç içe geçen hikâyeler şeklinde değil. Yaftalı Tabut oyunundaki gibi kadınlar bütün karakterleri canlandırmamış.
Kadınlar Konuşursa oyununda kadınlar seyirciye hayatlarını anlatıyor da anlatıyor… Gazetelerde okuduğumuz, televizyonda seyrettiğimiz olaylar tiyatro sahnesinde farklı şekilde işlenmeliydi.
Amatör oyuncular yirmi dakikayı bulan tiratlarda çok zorlandı. Bu oyunun seçilmesi yanlıştı. Yönetmen gruba uygun oyun seçebilirdi.
Bosch Tiyatro Kulübü’nde işçiler yıllardır tiyatroya emek harcıyor. Merak ettiğim mevzu şu. İşçiler neden “kendi kadın hikâyelerini” anlatmıyor? Rol yapmaya çalışmak yerine “işçi kadın” olarak kendi sıkıntılarını dile getirmeleri daha doğru olurdu.